رابطه نگرش والتزام عملی به نماز با رضایت زناشویی و امید به زندگی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه نگرش و التزام عملی به نماز با رضایت زناشویی و امید به زندگی انجام شد.

جامعه آماری در این پژوهش150نفر از معلمین متاهل مدارس متوسطه اول ناحیه دو ری بود که 82 نفر (52مرد و 30 زن) به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: 1-پرسش نامه 50 سوالی نگرش و التزام عملی به نماز انیسی و همکاران (1389)، 2-پرسش نامه رضایت زناشویی انریچ (1998) فرم 47 سوالی، 3-پرسش نامه 12سوالی امید به زندگی اشنایدر وهمکاران (1991) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی؛  یافته ها فراوانی، میانگین و انحراف معیار بررسی و در سطح آمار استنباطی از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.

بین نگرش و التزام عملی به نماز با رضایت زناشویی و امید به زندگی رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد.

نماز د اعتقاد وعمل به عنوان مهم ترین اصل زندگی یک مسلمان در کنار سایر متغیر های مهم زندگی مذهبی، فردی واجتماعی درتعالی ورشد خانواده وامید فرد موثر است.