تاثیر تمرینات حسی حرکتی بر حس عمقی، پوسچر و درد افراد دارای گردن درد مزمن غیراختصاصی

گردن درد یکی از اصلیترین اختلالات اسکلتی عضلانی در بزرگسالان است و چهارمین علت ناتوانی در جهان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تمرینات حسی حرکتی بر حس عمقی، پوسچر و درد بیماران زن با گردن درد مزمن غیراختصاصی انجام شد.

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و به شکل پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. 30زن مبتلا به گردن درد مزمن غیراختصاصی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی در یک برنامه تمرین حسی حرکتی (سه روز در هفته و به مدت 8هفته)، شرکت کردند، درحالیکه آزمودنی های گروه کنترل در هیچ برنامه ورزشی شرکت نداشتند. درد، حسی عمقی و زاویه سر به جلو به ترتیب با شاخص مقیاس دیداری درد (روایی 0/94و پایایی0/97)، تست بازسازی زاویه سری-گردنی (روایی و پایایی؛ 0/85درصد)، زاویه کرانیو-ورتبرال (روایی و پایایی؛ 0/88درصد)، قبل و بعد از 8هفته تمرینات حسی حرکتی اندازه گیری شدند.

گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر درد، حسی عمقی، زاویه سر به جلو همسان بودند(P<0.05) اما در مرحله پس آزمون از نظر متغیرهای درد، حسی عمقی، زاویه سر به جلو تفاوت معنیدار ثبت شد (P<0.001)بعد از 8هفته تمرینات حسی حرکتی، گروه تجربی بهبود قابل توجهی در زاویه سر به جلو، درد، حسی عمقی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.

نتایج نشان دهنده اثربخشی برنامه تمرینات حسی حرکتی بر درد، حسی عمقی، زاویه سر به جلو بود. تمرینات حسی-حرکتی به صورت معناداری به کاهش درد و زاویه سر به جلو، بهبود حسی عمقی در بیماران با گردن درد مزمن غیراختصاصی منجر شد. درنتیجه به نظر میرسد که میتوان از این تمرینات به عنوان یک پروتکل درمانی جامع در بهبود اختلالات متعددی در بیماران با گردن درد مزمن غیراختصاصی بهره جست.