بررسی روابط عناصر مدل کسب و کار بانکداری الکترونیک ایران با رویکرد تحلیل عاملی

با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، مدل کسب وکار سازمان ها دچار تغییرات اساسی شده است. صنعت بانکداری نیز از این تغییرات مستثنی نبوده است. هدف این پژوهش تعیین روابط عناصر تشکیل دهنده ی مدل کسب وکار بانکداری الکترونیک ایران است. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق، کمی و از نظر هدف، کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی است. جهت رسیدن به هدف تحقیق و بر اساس پیشینه ی پژوهش از مدل مفهومی شش بخشی بانکداری الکترونیک ایران استفاده شد. بر این اساس با طرح فرضیه هایی روی عناصر مدل مذکور، همه ی روابط احتمالی عناصر مدل کسب وکار بانکداری الکترونیک ایران بررسی گردید. برای جمع آوری داده های مورد نیاز پرسشنامه ای با طیف پنج سطحی لیکرت طراحی شد. جامعه آماری پژوهش را خبرگان، مدیران و متخصصان حوزه کسب وکار بانکداری الکترونیک کشور در بازه زمانی زمستان 1398 تشکیل دادند. قبل از توزیع پرسشنامه در جامعه، روایی صوری آن توسط اساتید دانشگاهی تایید و با محاسبه آلفای کرونباخ، پایایی آن نیز روی همه متغیرها تایید شد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران در جوامع نامحدود استفاده و حجم نمونه آماری 384 نفر تعیین گردید. جهت تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل عاملی تاییدی به عنوان یکی از روش های پیشرفته آماری جهت مدل سازی معادلات ساختاری و تعیین روابط عناصر تشکیل دهنده مدل استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد «زمینه های فرهنگی»، «نحوه تعامل بانک ها با سایر بازیگران صنعت» و «نحوه تعامل قانون گذار با بانک ها» موجب ارایه «خدمات رایگان بانکداری الکترونیک» شده است و «خدمات رایگان بانکداری الکترونیک» موجب افزایش «انتظارات مشتریان»، ایجاد «نظام کارمزدی اشتباه» و «منفعت شرکت های ارایه دهنده خدمات پرداخت از کارمزدها» در نظام بانکی کشور گردیده است.