ارزیابی پایداری محیطی ناشی از فعالیت معدن کاری در زیست بوم های غرب هرمزگان (مطالعه موردی: معدن و کارخانه گچ پای تاوه بستک)

استخراج و بهره‌برداری از معادن، یکی از فعالیت‌های مهم اقتصادی است که می‌تواند در رشد و توسعه اقتصادی نقش داشته باشد؛ با این وجود، تاثیرات زیست‌محیطی و اجتماعی معدن بر مناطق مجاور به افزایش نگرانی دولت‌ها، سازمان‌ها، افراد ذینفع و به ویژه عموم مردم منجر شده‌ است. امروزه پیشرفت در پروژه‌های صنعتی علاوه بر تامین بخشی از نیازهای انسانی، خواسته و ناخواسته به بروز ناپایداری‌ها منجر می ‌شود و مشکلات زیست‌محیطی فراوانی برای محیط زیست ساکنان مجاور این صنایع ایجاد می کند که این امر، ضرورت ارزیابی اثرات زیست‌محیطی این فعالیت‌ها را در آن مناطق نمایان‌تر ساخته است. در حالی که سهم فعالیت‌های معدن‌کاری در توسعه اقتصادی مطرح است، در نقطه‌ای دیگر، دستاوردهای بخش معدن به اقتصاد، برابر با هزینه‌های قابل‌توجه زیست‌محیطی و اجتماعی تعریف می‌شود؛ به‌گونه‌ای که گفته می‌شود این فعالیت‌ها برای توسعه اقتصادی خطرناک تر از یک موهبت است. پژوهش حاضر درصدد آن است که تبیینی درست، علمی و واقعی از این دو دسته نظر ارایه دهد و بر این اساس به ارزیابی اثرات مختلف (مثبت و منفی) معدن پای‌تاوه در منطقه بستک (غرب هرمزگان) بپردازد و پایداری یا ناپایداری این فعالیت را مشخص کند. این مهم با مطالعات میدانی برمبنای پرسش‌نامه، مصاحبه و استفاده از این داده‌ها در دو روش به ترتیب موسوم به RIAM  و Phillips  صورت گرفت. نتایج نشان داد که پروژه‌ی معدن‌کاری در این منطقه به دلیل داشتن اثرات منفی محیطی، ناپایدار محسوب می‌شود. کاهش اثرات منفی محیطی، تعامل و جلب رضایت نظر و رفع دغدغه‌ی ساکنان مناطق مجاور معدن از طریق رعایت اصول و استانداردهایی مانند فیلتر تصفیه هوا و فعالیت کارخانه در زمان‌های فاقد وزش باد بسیارضروری و موثر خواهد بود.