ارزیابی ونقد کیفیت کتاب «صرف و نحو عربی» اثر عباس ماهیار (بر اساس معیار دهگانه منصوریان)

با وجود تنوع و تکثر ابزارهای نوین آموزشی، کتاب درسی با ارزش ترین وسیله آموزشی در همه مقاطع تحصیلی به شمار می آید و در تحقق اهداف آموزشی نقش اساسی ایفا می کند. کتاب درسی دانشگاهی ابزاری است که مدرسان به منظور آموزش دانشجویان به کار می گیرند. برای افزایش اثربخشی کتاب های درسی، نقد و ارزیابی آن ها با استفاده از معیارهای دقیق از جنبه های مختلف ضروری است. این پژوهش می کوشد تا کتاب صرف ونحو عربی (ماهیار، 1373) را که سازمان «سمت» برای دانشجویان کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی در نظر گرفته است، براساس صد ویژگی کتاب های دانشگاهی در ده مقوله: تخصص گرایی و هدفمندی موضوعی، توان نظری و دلالت های کاربردی، توان استنادی و ماهیت میان رشته ای، جامعیت و روزآمدی، صلاحیت و کارنامه پدیدآورندگان، پاکیزگی نگارشی و ادبی، انسجام محتوایی و ساختاری، همخوانی با نظریه های یادگیری، ماهیت تعاملی و توان انگیزشی، ویژگی های فیزیکی و ظاهری، با روش تحلیل انتقادی به بررسی بپردازد. نتایج پژوهش بیانگر این است که مولف اثر مذکور نیمی از اصول ده گانه را در کتابش رعایت کرده و از نیمی دیگر (البته نه به طور کامل) غفلت ورزیده است؛ در نتیجه، بازنگری آن می تواند در رفع نواقص موجود در آن موثر باشد تا در چاپ جدید، مخاطب بتواند بیشترین بهره وری از کتاب را داشته باشد.