بررسی نگرش اعضای هیات علمی و دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران نسبت به آموزش مجازی دروس نظری در دوران اپیدمی بیماری COVID-19 در سال 1399

شیوع اپیدمی Covid-19 بسیاری از مدارس و دانشگاه ها را وادار به تغییر رویکردهای سنتی آموزش و ترغیب به سمت آموزش مجازی نموده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش اعضای هیات علمی و دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران  نسبت به آموزش  مجازی دروس نظری در دوران اپیدمی بیماری COVID-19 در سال 1399انجام شد.

 در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد 300  نفر از اعضا هییت علمی و دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران با رعایت معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با گروه های سهمی بود. ابزار جمع اوری اطلاعات پرسشنامه الکترونیکی بود که روایی محتوای آن در مطالعه طباطبایی و همکاران تایید شده و پایایی ان به روش test re-test  با الفای کرونباخ 7/0 تایید شد. سپس یافته ها با ازمون اماریIndependent sample T-test و کای-دو تحلیل شد.

از بین افراد مورد مطالعه 96 نفر (32%) هیات علمی و 204 نفر(68%) دانشجو بودند. از بین اعضا هیات علمی 40 نفر (41/7%) مرد و 56 نفر (58/3%) زن و از بین دانشجویان نیز 86 نفر (42/2%) مرد و 118 نفر(57/8%) زن بودند. از تعداد 204 دانشجو 83 نفر(40/7%) از آن ها در دوره علوم پایه و 121 نفر(59/3%) در دوره بالینی بودند. در خصوص آموزش مجازی دروس نظری در مورد اثر بخشی آموزش ،عوامل مرتبط با تدریس و یادگیری و همینطور عوامل ذهنی- عاطفی نگرش هیات علمی با دانشجویان اختلاف معنی داری نشان داد(p<0.01). در حالی که نگرش ایشان در خصوص چالشهای آموزش مجازی تفاوت معنی داری نداشت.(p>0.05)

به نظر می رسد نگرش اعضای هیات علمی به آموزش مجازی شرایط مساعد تری نسبت دانشجویان دارد.  عدم ارتباط چهره به چهره استاد و دانشجو و مشکلات سخت افزاری به عنوان موانع جدی در نگرش دانشجویان در نظر گرفته شده است.