کارکرد تعلیمی روایات «فضل القرآن» امامیه، بر اساس نظریه «حیطه های یادگیری بلوم»

روایات فضل القرآن در جوامع روایی فریقین بخش مشخصی را با همین عنوان یا عناوین مشابه به خود اختصاص داده است. این دسته از روایات، نقش قابل توجهی در تعریف جایگاه و شان قرآن در هدایت انسان دارد و همچنین آداب معاشرت با کتاب الهی و بهره وری از آن را آموزش می دهد. اگر به این دسته از روایت به عنوان یک منبع آموزشی نگاه شود که تبیین نقش و جایگاه قرآن، تشویق به هدایت یافتن از آن و همچنین تبیین آداب تعامل با این کتاب شریف در زندگی را بر عهده دارد، در این صورت این مجموعه از روایات می تواند نقش یک کتاب درسی و آموزشی را ایفا کند. بر اساس نظریه بلوم، یادگیری به سه حیطه تقسیم می شود؛ شناختی، عاطفی و رفتاری. در این پژوهش با مروری بر روایات فضل القرآن- در منابع شیعی- بر اساس این نظریه، مشخص می شود که این احادیث برای هر سه حیطه یادگیری مطالب قابل توجهی دارند و مهمتر این که در بخش رفتاری روایات بسیار بیشتری گنجانده شده است. این امر نشان گر اهمیت آموزشی روایات مذکور در این حیطه خطیر و تاثیر فوق العاده آن در هدایت انسان از طریق یادگیری رفتاری قرآن کریم است.