ارزیابی قابلیت سازگاری دهستان‎ های دشت نیشابور با سیاست های حفاظت از منابع آب زیرزمینی

اتخاذ سیاست های یکسان در مدیریت منابع آب در یک دشت و یا حوضه آبی به دلیل ناهمگن بودن نواحی آن، عموما منجر به کاهش اثربخشی سیاست ها می شود. از این رو، سنجش قابلیت سازگاری نواحی مختلف منطقه مورد مطالعه با سیاست های حفاظت از منابع آب آن، می تواند مهم و ضروری باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی قابلیت سازگاری دهستان‎های دشت نیشابور با سیاست های حفاظت از منابع آب زیرزمینی می باشد. جهت دستیابی به این هدف، در گام نخست معیارها و زیرمعیارهای اقتصادی، جمعیتی، محیط زیستی، آموزشی و فرهنگی و همچنین ارتباطات، انتخاب و سپس با استفاده از روش Fuzzy AHP وزن هر یک معیارها و زیرمعیارها مشخص گردید. سپس با استفاده از روش تصمیم گیری چندمعیاره (PROMETHEE) وضعیت هر یک دهستان های دشت نیشابور بر اساس شاخص موردبررسی در سال 1396 مشخص گردید. نتایج نشان داد که معیارهای اقتصادی و محیط زیستی به ترتیب با وزن های 40 و 19 درصد از اهمیت بالاتری در مقایسه با سایر معیارها در شاخص قابلیت سازگاری دارا هستند. براساس نتایج این تحقیق سه دهستان اردوغش، مازول و زبرخان از قابلیت سازگاری بالاتری با سیاست های حفاظت از منابع آب زیرزمینی در مقایسه با دیگر دهستان های دشت برخوردار است و دهستان های غزالی، عشق آباد و بلهرات در رتبه های پایین تری قرار دارد. به منظور افزایش همکاری کشاورزان در دهستان های جنوبی و غربی دشت با برنامه های حفاظت از منابع آب پیشنهاد می شود از سیاست های آموزشی و تشویقی مناسب به عنوان سیاست های مکمل در این مناطق استفاده شود.