اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هیجان های تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهرستان مشهد

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود مولفه های هیجانی و افزایش کیفیت زندگی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هیجان های تحصیلی دانش آموزان دختر دوره متوسطه بود.

این تحقیق از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری را دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم مدارس ناحیه 4 شهر مشهد در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند. از شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و دو کلاس (40 نفر) به طور تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمایش هشت جلسه 90 دقیقه ای آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد. جمع آوری داده ها به وسیله پرسش نامه هیجان های تحصیلی پکران، و تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون های کوواریانس چندمتغیره، t مستقل و مجذور کای انجام شد.

میانگین و انحراف معیار نمره پیش‎آزمون (پس آزمون) گروه آزمایش در مولفه های خشم در کلاس 04/6 ± 03/19 (18/6 ± 31/17)، اضطراب در کلاس 98/8 ± 04/33 (80/10 ± 12/31)، شرم در کلاس 52/7 ± 77/27 (81/8 ± 68/24)، ناامیدی در کلاس 76/7 ± 53/20 (04/8 ± 96/18) و خستگی در کلاس 90/9 ± 86/28 (07/9 ± 69/25) بود. در گروه کنترل تغییر محسوسی مشاهده نشد. آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر هیجان های تحصیلی دانش آموزان تاثیر معنی داری داشت (001/0>p).

با توجه به اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد و کاهش هیجان های منفی تحصیلی به عنوان یک روش آموزشی کارآمد جهت بهبود هیجانات تحصیلی، می توان از آن در کاهش هیجان های تحصیلی دانش آموزان استفاده کرد.