نیازسنجی و اولویت بندی آموزشی مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مدیران پرستاری نقشی اساسی و مهمی بر نحوه ارایه خدمات بهداشتی درمانی دارند. آموزش و توسعه این مدیران یک امر ضروری است. هدف این مطالعه، تعیین و اولویت‌بندی نیازهای آموزشی مدیران پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.

 این پژوهش به روش توصیفی مقطعی انجام شد و جامعه آماری شامل 57 نفر از مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان‌های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با استفاده از نمونه‌گیری مبتنی بر هدف بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته بود که مشتمل بر اطلاعات مبتنی بر شرح وظایف مدیران پرستاری مصوب وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و بررسی متون و مستندات علمی با تعداد 50 سوال در هفت حیطه طبقه‌بندی و تنظیم گردید. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ 96/0 به دست آمد. برای تحلیل داده‌ها علاوه بر آزمون‌های توصیفی از روش‌های آمار استنباطی شامل آزمون t تک گروهی و آزمون t مستقل به‌واسطه نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 استفاده شد.

 بررسی‌های انجام‌شده بر روی یافته‌های دموگرافیک مدیران پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نشان داد که بیشترین افراد دارای سابقه خدمت بالای 25 سال و ازنظر تحصیلات کارشناس پرستاری بودند. اولویت اول نیازهای مدیران پرستاری حیطه ایمنی و کنترل عفونت با میانگین (2.49) سپس حیطه ارتباطات، اخلاق و قوانین حرفه‌ای با میانگین (2.48) و پایین‌ترین اولویت نیز مربوطه به حیطه آموزش با میانگین (2.16) بوده است.

 با توجه به نقش مهم مدیران پرستاری در بیمارستان‌ها و ضرورت آموزش مداوم و تاثیر آن بر مهارت‌های شغلی آنان، بایستی برنامه‌ریزی آموزشی بر اساس نیازهای آموزشی صورت گیرد. بر اساس فرآیند نیازسنجی و تعیین اولویت نیازها در این مطالعه می‌توان این انتظار را داشت که با تکیه بر نتایج حاصل می‌توان برنامه‌ریزی دقیق و واقع‌بینانه‌ای در زمینه آموزش مدیران پرستاری انجام داد.