مقایسه اثر پرستاری از راه دور و تمرینات هوازی بر شاخص های آنتروپومتریک و کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

یکی از اهداف درمان دیابت نوع 2، کاهش ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه اثر تله نرسینگ و تمرینات هوازی بر شاخص های آنتروپومتریک و کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

در تحقیق نیمه تجربی حاضر 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به 3 گروه تمرینات هوازی، تله نرسینگ و کنترل تقسیم شدند. تمرینات هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرینات ایروبیک با شدت 70-50 درصد ضربان قلب ذخیره انجام شد. در گروه تله نرسینگ آموزش بیماران از طریق پیامرسانی با تلفن انجام شد.

در گروه های تمرین و تله نرسینگ، کاهش معنی داری در قند خون ناشتا (001/0 > p) و HbA1C (به ترتیب: 001/0>p؛ 005=p) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. کاهش معنی داری در درصد چربی بدن و ضربان قلب ذخیره و افزایش معنی داری در VO2max در گروه تمرین نسبت به گروه های تله نرسینگ و کنترل مشاهده شد (001/0 >p). کاهش فشار خون سیستول در گروه های تمرین (001/0 > p و تله نرسینگ (018/0 = p نسبت به گروه کنترل معنی داری بود، همچنین این کاهش در گروه تمرین بیشتر از تله نرسینگ بود (005/0 = p. ولی تفاوت معنی داری در وزن (083/0 =p) و فشار خون دیاستول (617/0 =p) بین گروه های تمرین مشاهده نشد.

 اگرچه هر دو شیوه تمرین هوازی و تله نرسینگ نقش موثری در مدیریت دیابت دارند اما تمرینات هوازی منافع بیشتری برای عملکرد قلبی-تنفسی و ترکیب بدنی دارد.