مقایسه اثر لیزات پلاکتی مشتق از خون محیطی و خون بند ناف بر تکثیر و تمایز سلول های مزانشیمال

تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) در محیط کشت، مستلزم حضور مکمل های مغذی همانند سرم جنین گاوی (FBS) می باشد که خطر ابتلا به پریون ها یا عفونت های زیوتیک را افزایش می دهد. لیزات پلاکتی به عنوان یک منبع غنی از فاکتورهای رشد و سیتوکاین ها می تواند جایگزین FBS در محیط کشت سلولی باشد. هدف مطالعه، مقایسه اثر لیزات پلاکتی خون بند ناف و خون محیطی بر تکثیر و تمایز MSCs بود.

در این مطالعه تجربی، MSCs انسانی از بافت جفت جدا و با روش فلوسیتومتری تایید هویت شدند. 3 کیسه پلاکتی جمع آوری و لیزات پلاکتی به روش تکرار انجماد/ ذوب تهیه شد. MSCs در محیط های متفاوت کشت و برای ارزیابی ظرفیت تمایز، در محیط های تمایز استخوان سازی و چربی کشت و با رنگ آمیزی اختصاصی آلیزارین رد و Oil Red-O بررسی شدند. میزان TGF-β به روش الایزا ارزیابی شد. تحلیل آماری با استفاده از  22 SPSS و آزمون One-Way ANOVA انجام شد.  

میزان تکثیر MSCs در محیط های حاوی لیزات پلاکتی خون محیطی یا بند ناف تفاوت معناداری با محیط حاوی 5% FBS نداشت. میزان تکثیر در محیط حاوی CBL و سرم خون بند ناف تفاوت معناداری با محیط حاوی10% FBS نداشت و توانایی تمایز MSCs به سلول های استخوانی و سلول های چربی در محیط های حاوی CBL یا PBL به خوبی حفظ شده بود.

لیزات پلاکتی می تواند جایگزین مناسبی برای سرم حیوانی در محیط کشت سلول باشد. این عوامل علاوه بر رشد و تکثیر سلول های مزانشیمی، توانایی تمایز به استیوسیت و آدیپوسیت را در محیط های حاوی این عوامل به خوبی حفظ می نماید.