ارزیابی سویه های مختلف ویروس نیوکاسل در واکسن های غیرفعال در چالش با ژنوتیپ 7

بیماری نیوکاسل خسارت زیادی را به صنعت طیور وارد می کند. دارای واکسن به شکل های مختلف و از سویه های مختلف می باشد. چهار هدف این آزمایش شامل مقایسه تیتر و محافظت ایجاد شده از واکسن های کشته با بذر های متفاوت نیوکاسل علیه ویروس ژنوتیپ 7، مقایسه واکسن اتوژن ژنوتیپ 7 با واکسن‎‏های معمولی، مقایسه اثر دو ادجوانت در ساخت واکسن اتوژن، بررسی تزریق همزمان واکسن زنده نیوکاسل روی تیتر و محافظت ایجاد شده از واکسن های کشته با بذر های متفاوت علیه ژنوتیپ 7 می باشد. این آزمایش در هفت گروه پولت یک روزه صورت پذیرفت. به غیر از گروه کنترل، گروه ها واکسن های کشته حاوی V4 ، Ulster  2C، لاسوتا، ژنوتیپ G7 همراه ادجوانت A یا B و واکسن کشته لاسوتا با زنده لاسوتا بصورت زیرجلدی در 14 روزگی دریافت کردند. جوجه ها در یک روزگی، واکسن B1 را قطره چشمی دریافت کرده بودند. قبل از چالش، در سن 35 روزگی و 14 روز بعد از چالش خونگیری انجام شد. در 35 روزگی جوجه ها (بغیر از5 قطعه کنترل)، توسط روش چشمی _ بینی با ویروس ژنوتیپ هفت چالش داده شدند و مرگ و میر تا 7 روز بعد از چالش بررسی شد. نتایج نشان داد واکسنی که Uslter 2C دارد تیتر بیشتری (7 ± 26/1) در سه هفته بعد تزریق نسبت به سایر گروه ها ایجاد کرد(غیر معنی دار، 0.05>P). در گروه  واکسن لاسوتا، ژنوتیپ 7 با ادجوانت A و کنترل، مرگ و میر به ترتیب 3/13، 10 و 40 درصد بود.  نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد این واکسن ها دارای تفاوت معنی داری (تیتر و زنده مانی) نمی باشند.