بررسی اثر یک دوره بازتوانی قلبی مبتنی بر تمرین ترکیبی بر بیان ژن VEGF در بیماران قلبی با سابقه عمل جراحی بای پس کرونری

بیماری های قلبی عروقی از علل اصلی مرگ و میر در تمام کشورهای جهان به جز قاره افریقا است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر بیان ژن های اندوستاتین و VEGF بیماران CABG بود. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و به روش نیمه تجربی با دو گروه (مداخله و کنترل) است که به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. تعداد 30 نفر مرد میان سال CABG شده به صورت نمونه هدفمند و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری کنترل و تمرین ترکیبی تقسیم شدند. برنامه تمرین ترکیبی برای مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه انجام شد. برای اندازه گیری سطوح بیان ژن های اندوستاتین و VEGF از روش Real time-PCR انجام شد. از آزمون t وابسته و مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. تمرین ترکیبی به طور معنی دار بیان ژن VEGF را افزایش داد (001/0≥ p). اما این تغییرات در مورد بیان ژن اندوستاتین (38/0=p) معنادار نیست. بررسی نتایج این پژوهش نشان می دهد یک دوره تمرین ترکیبی بازتوانی قلب با پروتکل مورداستفاده در پژوهش حاضر، توانست بر شاخص بیان ژن VEGF تغییر معناداری ایجاد کند. اما تمرین ترکیبی نتوانست بر بیان ژن اندوستاتین تاثیرگذار باشد. بنابراین می توان بیان کرد که افزایش ژن VEGF از نتایج سازگاری با فعالیت ورزش ترکیبی مورد استفاده در این پژوهش بوده، و به احتمال زیاد فعالیت بدنی یک عامل مهم و اثرگذار در فرایند آنژیوژنز محسوب می شود و می تواند نقش مهمی در پیشگیری از مشکلات قلبی داشته باشد