بررسی اثر نانوذره پلی اتیلن ایمین بر زنده مانی و مورفولوژی سلول های عضله صاف عروق

امروزه نانوذره پلی اتیلن ایمین (PEI) برای انتقال ژن با کارایی بالا مورد استفاده قرار می گیرد. این نانوذره به واسطه گروه های آمین باردار می تواند اثرات توکسیکی بر سلول داشته باشد. در این مطالعه اثر نانوذره پلی اتیلن ایمین بر زنده مانی و مورفولوژی سلول های عضله صاف (VSMC) مورد ارزیابی قرار گرفت.

ابتدا سلول های عضله صاف عروق کشت شدند و سپس توسط نانوذره در دو حالت PEI تنها و حاوی الیگونوکلیوتید ترانسفکت شدند. پس از 24 ساعت با استفاده از روش های MTT و میکروسکوپ الکترونی میزان زنده مانی و مورفولوژی سلول ها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد نانوذره تنها، با ایجاد سمیت برای سلول ها میزان زنده مانی را به صورت معنی داری کاهش داده است (0001/0<P) و همچنین تصاویر آن نشان دهنده مرگ و آپوپتوز سلولی بود. اما نانوذره حاوی الیگونوکلیوتید اثر سمیتی بر میزان زنده مانی سلول ها نداشت (7414/0=p). تصویر میکروسکوپ الکترونی آن نیز شکل سلول را نرمال نشان داد.

نتیجه گیری: 

درمجموع، این مطالعه نشان داد اثر سمیت PEI بر سلول های VSMC با اتصال توالی اولیگونوکلیوتید و درنتیجه خنثی سازی بارهای مثبت گروه آمین، مهار می شود.