رابطه آمادگی دانشجویان برای یادگیری الکترونیکی با عملکرد تحصیلی و رضایت آنان از تجربه یادگیری: موردی از برنامه تحصیلات تکمیلی

هدف از این مطالعه مشخص کردن میزان آمادگی دانشجویان برای یادگیری الکترونیکی در دوران کرونا و رابطه آن با رضایت دانشجویان از نظام یادگیری الکترونیکی و نیز موفقیت تحصیلی دانشجویان بود. برای این بررسی روش توصیفی-تحلیلی و ضریب همبستگی اسپیرمن به کار برده شد. ابزار گردآوری داده ها متشکل از دو پرسشنامه (آمادگی برای یادگیری الکترونیکی و مقیاس رضایت از سامانه) بود. همچنین برای سنجش موفقیت تحصیلی از شیوه ارزیابی مستمر در طول نیمسال تحصیلی استفاده شد. افراد مورد مطالعه شامل دانشجویان یک دوره کارشناسی ارشد در یک دانشگاه پژوهشی بود. نتایج نشان داد که هر قدر دانشجویان برای یادگیری الکترونیکی آماده تر باشند، موفقیت تحصیلی آنان بیشتر است (0.89=ρ) و همچنین از تعامل با سیستم یادگیری الکترونیکی رضایت بیشتری خواهند داشت (0.86= ρ)؛ به عبارت دیگر، آمادگی برای یادگیری الکترونیکی با عملکرد دانشجویان در درس و رضایت آنان از سیستم یادگیری الکترونیکی رابطه ای قوی دارد. به رغم آنکه نمونه مورد مطالعه این پژوهش مربوط به دوره تحصیلات تکمیلی و محدود بود، با توجه به ضریب همبستگی قوی میان متغیرهای مورد مطالعه، می توان یافته را به دوره کارشناسی نیز تعمیم داد. بنابراین، موفقیت تحصیلی دانشجویان در درس های برخط و رضایت آنان از سیستم بر ترجیحات نسبت به چگونگی یادگیری، خودراهبری در یادگیری، عادات یادگیری، توانمندی در کار با ابزار رایانه ای و مهارت های فناوری اثرگذار است. بر این اساس، ارزیابی آمادگی دانشجویان و اطمینان از توانمندی آنان در پنج مولفه یادشده، پیش بایست دستیابی به کیفیت یادگیری در آموزش عالی الکترونیکی است. علاوه بر این، ارزیابی مستمر آموخته های دانشجویان در فرایند یادگیری در سیستم یادگیری الکترونیکی و بازخورد دادن به آنان اهمیت دارد. با استفاده از سنجش کاربردپذیری سامانه های یادگیری الکترونیکی می توان رضایت دانشجویان را سنجید و برای بهبود آن اقدام کرد.