اثر تمرینات تناوبی بر بیان G6Pase در سلول های کبدی، گلوکز و انسولین در رت های چاق دیابتی نوع دو

مطالعه ی تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 6 هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان G6Pase در بافت کبد همچنین گلوکز و انسولین سرم در رت های چاق دیابتی نوع دو و مقایسه با گروه چاق غیر دیابتی انجام گرفت.

28 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (10±220 گرم) به واسطه ی 6 هفته رژیم غذایی پرچرب چاق شدند. سپس 14 رت توسط تزریق درون صفاقی STZ (mg/Kg30) دیابتی نوع دو شدند. نهایتا رت های مورد مطالعه در 4 گروه مساوی: 1) چاق کنترل، 2) چاق تناوبی، 3) دیابتی کنترل، 4) دیابتی تناوبی تقسیم شدند. گروه های تناوبی برای مدت 6 هفته در تمرینات تناوبی به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب 10 تکرار دویدن 40 ثانیه ای روی تریدمیل با فواصل استراحتی 2 دقیقه ای (استراحت فعال) بین تکرارها شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه، سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین سرم، بیان G6Pase در بافت کبد اندازه گیری و توسط آزمون آنوای دوسویه مقایسه شدند.

در مقایسه با گروه دیابتی کنترل، تمرینات تناوبی در رت های دیابتی به کاهش معنی دار گلوکز منجر شد (001/0=P). تمرینات تناوبی در گروه دیابتی همچنین به افزایش انسولین نسبت به گروه کنترل دیابتی (006/0=P) بدون تغییر در بیان G6Pase نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد (102/0=P).

 بهبود گلوکز در پاسخ به تمرینات تناوبی در رت های دیابتی نوع دو احتمالا ریشه در افزایش انسولین بدون تغییر در بیان G6Pase کبدی دارد. اندازه گیری فعالیت یا بیان دیگر آنزیم های کبدی جهت نتیجه گیری کلی پیشنهاد می شود.