بررسی الگوی مقاومت دارویی سویه های آنتروکوکوس فکالیس و آنتروکوکوس فسیوم در بیمارستانهای لبافی نژاد و شهید چمران طی سالهای 1382-1379

عفونت های بیمارستانی تهران شایع هستند. آنتروکوک ها در بین باکاری های گرم مثبت مهمترین عامل عفونتهای دستگاه ادراری بوده و بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده اند. اهداف این تحقیق تعیین فراوانی گونه های مختلف آنتروکوک در دو بیمارستان تهران و نیز میزان مقاومت آنها نسبت به آنتی بیوتیکها مورد استفاده بر علیه این دسته از باکتری ها بوده است.
دراین تحقیق تعداد 339 سویه آنتروکوک که از بیماران بستری و سرپایی در دو بیمارستان تهران (شهید لبافی نژاد و شهید چمران) جدا شده بودف مورد بررسی قرار گرفت. کلیه سویه ها با استفاده از آزمایشات باکتریولوژی و PCR شناسایی شده و الگوی مقاومت دارویی آنها با استفاده از روش کربی بائر نسبت به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین، آمپی سیلین، نیروفورانتویین، ایمی پنم، کلرامفنیل، ونکومایسین، تیکوپلانین، نوپرستین/ دالفوپرستین و لینه زولید تعیین گردید. همچنین ازروش رقتی جهت تعیین MIC آنتی بیوتیکهای جنتامایسین، استرپتومایسین (در سویه های مقاوم به غلظت های بالا آمینوگلیکوزیدها) و آمپی سیلین (بر روی سوی های آنتروکوکوس فسیوم) استفاده شد.
از 339 سویه آنتروکوکی، 273 سویه (77.5%) به گونه فکالیس و 66 سویه (22.5%) به گونه فسیوم تعلق داشت. سویه های آنتروکوکوس فکالیس و آنتروکوکوس فسیوم به ترتیب در مقاوم بودن نسبت به آنتی بیوتیکهای، آمپی سیلین (13% در برابر 77%)، پنی سیلین (14% در برابر 95%) سیپروفلوکساسین (57% در برابر 80%)، نیتروفورانتویین (18% در برابر 54%)، ایمی پنم (3% در برابر 83%) و کلرامفنیکل (5% در برابر 20%) اختلاف چشمگیر داشتند. تمام سویه های آنتروکوکوس فکالیس (273 سویه) به ونکومایسین و لینه زولید (Linezolid) حساس بوده ولی میزان مقاومت به ونکومایسین در میان سویه های آنتروکوکوس فسیوم طی این تحقیق از 5% به 10.6% افزایش یافته است. در حالی که این سویه ها به کینوپرستین/ دالفوپرستین (Quinoprestin/ dalfoprestin) حساس باقی مانده اند. با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمر از (PCR) فنوتیپ تمام سویه های آنتروکوکوس فسیوم مقاوم به ونکومایسین از نوع vanA تعیین شد. تمامی این سویه ها به تیکوپلانین (Teicoplanin) مقاوم بودند. نتایج بدست آمده در هر مورد با اطلاعات مربوط به سویه های استاندارد مطابقت می نمود. میزان مقاومت نسبت به غلظت های بالای جنتامایسین (HLGR) در هر دو گونه فکالیس (42.4%) و فسیوم (60%) در طی این بررسی، افزایش نشان می دهد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با افزایش فراوانی سویه های HLGR، اثر سینرژی جنتامایسین با گلیکوپپتیدها وبتالاکتام ها مهار گردیده و امر درمان با مشکل مواجه گردیده است. داروی لینه زولید (Linezolid) و کینوپریستین/ دالفوپریستین توانایی مقابله به سویه های انتروک فسیوم مقاوم به چند دارو از جمله سویه های مقاوم به گلیکوپپتیدها را در ایران داشته در حالی که مصرف تیکوپلانین در کشور با توجه به حضور ژن های کلاستر vanA قابل تامل می باشد.