بررسی رابطه خود تعیینی و خود کارآمدی نوجوانان دبیرستان های شیراز

امروزه یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین عوامل در تبیین رفتارهای انسانی، باورهای خودکارآمدی محسوب می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خود تعیینی و خود کارآمدی نوجوانان دبیرستان‌های شیراز انجام شد.

روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دبیرستانی مشغول به تحصیل ناحیه 4 شیراز در سال تحصیلی 96-97 بودند که از این تعداد 120 دانش‌آموز (80 دختر و 60 پسر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه خودمختاری نوجوان نوم و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران بود. برای تحلیل داده‌ها از رگرسیون خطی و چندگانه و آزمون تی گروه‌های مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.

نتایج نشان داد که از طریق خود تعیینی می‌توان خودکارآمدی را پیش‌بینی کرد. متغیر هدف‌گرایی قادر به پیش‌بینی خودکار آمدی می‌باشد. همچنین بین میانگین نمرات دختران و پسران در خودکارآمدی و خود تعیینی تفاوت معناداری مشاهده نشد.(5/0< p)

بر اساس یافته ها باورهای افراد و خودکارآمدی آن‌ها برای انجام رفتار، قوی‌ترین پیش‌بینی کننده هستند و افراد دارای خودکارآمدی بالا در مقابل استرس‌ها خیلی برانگیخته نمی‌شوند و احساس آرامش می‌کنند و احتمال موفق شدن آن‌ها بیشتر می‌شود