مکان ‏یابی اسکان موقت مبتنی بر مخاطره سیل در شهر شیراز

رودخانه‏ ها از شریان‏ های حیاتی موثر در جذب جمعیت و ایجاد سکونت گاه‏ های شهری و روستایی، به‏ویژه در مناطق خشک و نیمه ‏خشک، به‏ شمار می ‏روند. رودخانه خشک و راهدار در پهنه کلان‏شهر شیراز در سالیان گذشته یکی از پهنه‏ های ژیومورفیک مخاطره‏ آمیز شهری بوده است. با توجه به وقوع چندین سیلاب بزرگ در سال‏ های اخیر و ایجاد تلفات جانی و مالی قابل‏ توجه، تعیین نقاط مناسب جهت اسکان موقت آسیب‏ دیدگان سیل از نیازهای ضروری محسوب می‏ شود. در این پژوهش، با استفاده از داده ‏های‏ رقومی ارتفاعی، مکانی‏‏ موقع کاربری‏ های واقع در شهر شیراز، بررسی‏ های میدانی، و مصاحبه با کارشناسان، در قالب مدل ‏های تصمیم‏ گیری چندمعیاره و AHP، پس از مقایسه زوجی متغیرها و تعیین اولویت آن‏ها مناسب ‏ترین مکان‏ها برای اسکان موقت ارایه ‏شده ‏اند. تعیین و توسعه کاربرهای (پل‏ها، کنارگذرها و...) بدون توجه به عرصه ژیومورفولوژیک در تشدید خسارات و آسیب‏ها نقش مهمی داشته‏اند. ارزیابی این پژوهش نشان داد پهنه‏ هایی که عمدتا در جنوب شرق و نواحی مرکزی منطقه شهری شیراز واقع ‏شده‏اند (فضاهای باز و فرودگاه) دارای میانگین شاخص مطلوبیت بالایی هستند و می‏ توان ار آن‏ها به ‏عنوان مناسب ‏ترین پهنه‏ ها برای اسکان موقت مبتنی بر مخاطره سیل در شهر شیراز استفاده کرد.