اثر هشت هفته ترکیب تمرین هوازی تداومی به همراه تمرین عضلات دمی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، شاخص های عملکردی قلب و حجم های ریوی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

بیماری نارسایی قلبی (HF) یکی از بیماری های شایع در جهان و ایران است که به دلیل ناهنجاری های ساختاری و عملکردی قلب موجب اختلال در عملکرد قلبی-تنفسی در این افراد می شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر تمرینات هوازی به همراه تمرینات عضلات دمی بر علمکرد قلبی تنفسی در مردان مبتلا به HF بود.

در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد مبتلا به HF به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرین در سه جلسه از هفته بود. برنامه تمرین شامل تمرینات هوازی تداومی فزاینده با 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره آزمودنی ها بود؛ تمرینات مقاومتی دمی نیز 5 دقیقه پس از تمرینات هوازی با شدت 70-40 درصد بار تمرینی اجرا شد.

پس از هشت هفته تمرین افزایش معنی داری در VO2Peak ، SV، EF، FVC و FEV1 و کاهش معنی داری در فشارخون سیستول و ضربان قلب استراحت در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ولی تفاوت معنی داری در فشارخون دیاستول مشاهده نشد.

 با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات ترکیبی هوازی به همراه مقاومتی دمی روشی موثر برای بازتوانی و ارتقای عملکرد قلبی تنفسی و کاهش عوارض ریوی و قلبی در این بیماران می باشد.