بررسی علل وقوع سوانح ترافیکی در حاشیه کلان شهرها

سوانح ترافیکی و صدمات ناشی از آن، زندگی بسیاری از مردم جهان را تهدید می‌کند و سالانه حدود 250/1 میلیون نفر در جهان در سوانح جاده‌ای کشته و بیش از 50 میلیون نفر دچار آسیب‌های جدی می‌شوند. تحقیق حاضر در راستای تحلیل علل وقوع این سوانح ترافیکی در حاشیه شهرها با تاکید بر متغیر حاشیه‌نشینی در شهر مشهد است.

این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق، کیفی از نوع تحلیل محتوای جهت‌دار[1] است. جمعیت مشارکت‌کننده شامل روسا، معاونان و کارشناسان پلیس راهور در امور تصادفات در تهران هستند، که به تعداد 21 نفر و براساس نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شدند. روش گرداوری اطلاعات میدانی و ابزار ان مصاحبه‌های عمیق نیمه ساختاریافته تا رسیدن به اشباع نظری است. در روایی تحقیق از روش محتوایی و پایایی آن بر طبق ضریب توافق درصدی با تاکید بر مدل هفت‌گانه کرسول (1391) انجام شده است.

یافته‌ها نشان داد که برای پیش‌بینی و پیش‌گیری سوانح ترافیکی حاشیه کلان‌شهر مشهد براساس اولویت‌بندی صورت‌گرفته توسط مصاحبه شونده‌ها، آموزش، موتورسیکلت سواران، عابران‌پیاده، پلیس راهور در پیش‌گیری و ایجاد پایگاه‌های مردمی از اهمیت بیشتری در شناسایی مشکلات ترافیکی و علل سوانح ترافیکی حاشیه کلان‌شهرها نقش داشت.

نتایج نشان داد که شرایط حاکم بر حاشیه‌نشینی (برای مثال: تراکم محلات و جمعیت، زیرساخت‌ها و مدیریت جامعه شهری) تا اندازه زیادی در وقوع و گسترش سوانح ترافیکی دخیل بوده است.