اثربخشی درمان گروهی طرحواره‏ های هیجانی بر امیدواری بیماران مبتلا به ام اس

مولتیپل اسکلروزیس یکی از مهم ترین بیماری های ناتوان کننده نورولوژیک است که بخش میلین سیستم اعصاب مرکزی در آن تخریب می شوند و باعث اختلال در سلامت روان نیز می شود. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان گروهی طرحواره های هیجانی بر میزان امیدواری بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بوده است.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، و طرح پژوهش بصورت پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به درمانگاه ها و بخش های مغز و اعصاب بیمارستانهای شهر شیراز بود. 40 بیمار مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس، بصورت تصادفی در 2 گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه امید اشنایدر قبل از اجرای مداخله گروهی طرحواره های هیجانی روی گروه آزمایش، پس از اجرای مداخله درمانی و 3 ماه پس از اتمام مداخله درمانی توسط هر دو گروه شرکت کنندگان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل کوواریانس و واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده گردید.

نتایج نشان داد که درمان گروهی طرحواره های هیجانی بر میزان امید در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اثر معناداری داشت و موجب افزایش امید آنها گردید و این اثر پس از پیگیری 3 ماهه ماندگاری داشت (p<0/01).

با استناد به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که درمان گروهی طرحواره های هیجانی میتواند یک مداخله روانشناختی اثربخش جهت افزایش امیدواری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد.