اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت زوجین دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی در شرایط بیماری کووید-19

اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت از ویژگی هایی زوجین با سبک ارتباطی دیوار سنگی است که پایداری زندگی را با مخاطره جدی روبرو می‌کند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت زوجین دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی شهر تهران در سال 1400 در دوران همه‌گیری بیماری کووید-19 بود. روش کار پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شهر تهران بودند ، که در سال 1400 به فراخوان همکاری در پژوهش حاضر در شبکه های مجازی پاسخ مثبت دادند. تعداد 40 نفر (20 زوج) بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند.آزمودنی های گروه های آزمایش وکنترل درسه مرحله پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری به مقیاس های چند بعدی اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت پاسخ دادند. سپس زوج درمانی گروهی هیجان مدار صرفا برای گروه آزمایش در 10 جلسه اجرا شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد، زوج درمانی هیجان مدار باعث کاهش ترس از صمیمیت و اجتناب تجربی و مولفه های آنها در زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شد(01/0>P).

بر اساس نتایج، توجه به این رویکرد در برنامه‌های درمانی و مشاوره‌ای به‌عنوان یک روش موثر جهت کاهش ترس از صمیمت و اجتناب تجربی زوجین شهر تهران دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی می‌تواند مفید باشد.