مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت درمانی بک بر روان نژندی و درونگرایی دانشجویان

هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی دو روش درمان تعهد و پذیرش و شناخت درمانی بک برروان رنجوری و درون گرایی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر بود.

پژوهش حاضر، از نوع پژوهش های شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش دانشجویانی هستند که در بازه زمانی فروردین ماه 1393 تا شهریور 1398 به مرکز مشاوره و خدمات بهداشت روانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر مراجعه نمودند. حجم نمونه به تعداد 45 نفر دانشجو بود که به روش نمونه گیری هدفمند ازجامعه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (15نفر)، آزمایش شناخت درمانی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. هر دوگروه آزمایشی به مدت 10 جلسه90 دقیقه ای در معرض آموزش قرار گرفتند و برای گروه کنترل (گروه سوم) هیچ گونه مداخله ای انجام نگرفت. محتوای مداخلات در گروه های آزمایشی   ACTوCT در10جلسه براساس بسته آموزشی ارایه شده است. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی چند وجهی مینه سوتا 2- فرم باز سازی شده بود. در این پژوهش از مدل آماری اندازه گیری مکرر ترکیبی استفاده شده است.

نتایج نشان داد «درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد» بیشتر از «شناخت درمانی بک» بر متغیرهای، «روان نژندی» و «درونگرایی» موثر می باشد (001/0)؛

با توجه به یافته ها نتیجه گرفته می شود که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند بر بهبود روان نژندی و درون گرایی دانشجویان موثر واقع شود