تاثیر ثابت قدمی بر خودکارآمدی تمرینی و کارایی مشارکتی ورزشکاران نخبه

هدف پژوهش بررسی تاثیر ثابت قدمی بر خودکارآمدی تمرینی و کارایی مشارکتی ورزشکاران نخبه بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ورزشکاران شهرستان گرگان دعوت شده به تیم های ملی بودند (286نفر). نمونه آماری برابر جامعه آماری بود، که درنهایت تعداد 228 پرسشنامه جمع آوری گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های کارایی مشارکتی فلتز و لیرج (1998)، خودکارآمدی تمرینی بندورا (1997) و ثابت قدمی داک ورث و همکاران (2007) استفاده شد.داده های با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری تحلیل شدند.نتایج نشان دادثابت قدمی بر کارایی مشارکتی و ثابت قدمی بر خودکارآمدی تمرینی ورزشکاران تاثیر مثبت معناداری دارد. بر اساس ضرایب رگرسیونی استانداره شده مشاهده شد که ضریب تاثیر ثابت قدمی بر کارایی مشارکتی 0/406 و خودکارآمدی تمرینی 0/483 بود.همچنین ثابت قدمی از طریق متغیر میانجی کارایی مشارکتی بر خودکارآمدی تمرینی ورزشکاران اثر مثبت معناداری دارد.لذا توجه به عامل ثابت قدمی به عنوان یکی از شاخص های موفقیت و بهبود وضعیت کارآمدی ورزشکاران از اهمیت زیادی برخوردار است.