فیلتر های بیولوژیک در تصفیه پساب مزارع پرورش میگو

گسترش فعالیت های آبزی پروری منجر به افزایش آلودگی های  زیست محیطی می گردد.  مقادیر عظیم مواد آلی  تولید شده در استخر ها از قبیل غذاهای خورده نشده توسط میگو، و مواد دفعی معلق و محلول منجر به کاهش کیفیت آب خروجی مزارع پرورش میگو می گردد، آبهای خروجی مزارع پرورش میگو یکی از بزرگترین پتانسیل های تاثیرات نامطلوب زیست محیطی است که  به دلیل غلظت های بالای مواد غذایی  تخیله شده به کانال های خروجی ، باعث بروز  پدیده اتروفیکاسیون در بدنه آبی دریافت کنند امروزه استفاده از  فیلتر کننده های  بیولوژیک  (بیوفیلتر ها)،  به عنوان روشی بسیار مفید در پالایش پساب ها  مد نظر قرار  گرفته است، تصفیه پساب ها به صورت مرحله به مرحله توسط گروه های مختلفی از آبزیان صورت می گیرد ، بعضی از آنها از قبیل گیاهان آبزی مستقر در کناره ها و و جلبک های ماکروسکوپی دریایی باعث کاهش سرعت جریان  پساب ها شده و مقادیر زیادی از مواد مغذی معلق و محلول در آب را جذب می نمایند  گروهی دیگر که اصطلاحا به آنها  صافی خوار می گویند، از طریق فیلتر نمودن مواد معلق تغذیه می نمایند ، گروه سوم از مواد ته نشین شده تغذیه نموده واز ورود مجدد مواد شیمیایی موجود در رسوبات کف به داخل ستون آب ممانعت به عمل می آورند گروهی دیگر که شامل میکرو ارگانیسم های مستقر شده  بر روی اشیاء و یا سایر سطوح هستند که آلودگیها موجود در آب را به طریق زیستی تجزیه و از محیط آبی حذف  می کنند. فراهم نمودن شرایط لازم برای توسعه این فیلتر های بیولوژیک می تواند در تصفیه بیولوژیک پساب مزارع پرورش میگو به کار گرفته شود