عوامل سازمانی موثر بر مشارکت والدین در تصمیم گیری برای نوزادان با شرایط تهدیدکننده حیات: یک مطالعه نظریه پایه

مشارکت والدین در تصمیم گیری های مربوط به نوزادان با شرایط تهدیدکننده حیات از نظر اخلاقی و قانونی پذیرفته شده است. تیم مراقبت سلامت در بخش های مراقبت ویژه نوزادان، آمادگی لازم برای مشارکت والدین در این تصمیم گیری ها را ندارند. شناسایی عوامل تاثیرگذار بر مشارکت والدین در تصمیم گیری، می تواند زمینه برداشتن موانع و بهبود مشارکت والدین در تصمیمات مراقبتی و درمانی فرزندشان را فراهم کند. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل سازمانی موثر بر مشارکت والدین در تصمیم گیری برای نوزادان با شرایط تهدیدکننده حیات انجام شد.

این مطالعه بخشی از مطالعه ای جامع است که با استفاده از رویکرد کیفی و روش شناختی نظریه پایه نسخه کوربین و اشتراوس انجام شد. در این مطالعه فرایند مشارکت والدین در تصمیم گیری برای نوزادان با شرایط تهدیدکننده حیات شامل راهبردهای والدین هنگام مشارکت در تصمیم گیری ها، عوامل ساختاری و زمینه ای موثر بر این مشارکت و پیامد راهبردهای اتخاذ شده والدین، شناسایی شده است. مشارکت کنندگان شامل 23 نفر (ده نفر والدین، ده نفر کارکنان مراقبت سلامت، یکی از مدیران ارشد اداره سلامت نوزادان، یک نفر نماینده بیمه و یک نفر استاد مبانی فقهی و علوم دینی) بودند. محیط پژوهش بخش های مراقبت ویژه نوزادان سطح III چهار بیمارستان آموزشی شهر تهران بود. داده ها با استفاده از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق و مشاهده، جمع آوری شد و همزمان از طریق مقایسه مداوم با استفاده از رویکرد کوربین و اشتراوس تحلیل و تفسیر شدند. طبقه اصلی و طبقات مرتبط که معرف راهبردهای والدین هنگام مشارکت در تصمیم گیری ها، عوامل ساختاری و زمینه ای موثر بر این مشارکت و پیامد راهبردهای اتخا ذشده والدین است، شناسایی شد. طبقه عوامل ساختاری و زمینه ای معرف طیف وسیعی از عوامل بود. از آنجایی که امکان انتشار همه یافته ها در یک مقاله وجود نداشت، در این مطالعه به عوامل سازمانی موثر بر مشارکت والدین پرداخته شده است. 

یافته ها: 

عوامل سازمانی موثر بر فرایند مشارکت والدین شامل اختلاف قدرت، نقص کمیته های اخلاق، نقص مقررات بیمارستانی، محدودیت منابع و ادامه بستری تنها گزینه هستند.

نتیجه گیری: 

عوامل سازمانی نقش مهمی در مشارکت والدین در تصمیم گیری دارند. فراهم آوردن امکانات رفاهی برای اقامت والدین نوزادان با شرایط تهدیدکننده حیات و تدوین دستورالعمل های تشویق حضور والدین در بیمارستان، تدوین قوانین گزینش پرستاران بخش مراقبت ویژه نوزادان، به کارگیری تیم بین رشته ای متشکل از روان شناس، مددکار اجتماعی و افراد آموزش دیده در زمینه ارایه مراقبت های معنوی به والدین، برگزاری کمیته های اخلاق بیمارستانی برای بررسی موارد نوزادان بدحال و به کارگیری افرادی که در امور اخلاقی متخصص و در مسایل درمان و مراقبت پایان حیات آگاه و مجرب هستند، در این کمیته ها توصیه می شود.