فعالیت ضدباکتریایی و آنتی اکسیدانی اسانس آویشن (Thymus vulgaris) و عصاره آبی دارچین (Cinnamomum verum) و نانوامولسیون های حاصل از آن ها

امروزه اسانس ها به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدانی و ضدمیکروبی طبیعی، به طور فزاینده ای برای کنترل پاتوژن های غذایی و افزایش ایمنی مواد غذایی مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، کاربرد اسانس ها در صنایع غذایی به دلیل حلالیت کم در آب، طعم شدید و فراریت بالا محدود است. بنابراین، برای افزایش پراکندگی آب و جلوگیری از تخریب اسانس ها، می توان از نانوامولسیون‎ها استفاده کرد. در این مطالعه، دو نوع نانوامولسیون اسانس آویشن (TEO)، یکی با آب مقطر (NEO) و دیگری با عصاره آبی دارچین (NEOC) تهیه شد و خواص فیزیکی، ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی اسانس، عصاره و نانوامولسیون ها تعیین گردید. نتایج نشان داد که میانگین اندازه ذرات نانوامولسیون های NEOC و NEO به ترتیب 2/728 و 4/162 نانومتر و شاخص PDI به ترتیب در 19/0 و 30/0 بود. ترکیبات پلی فنلی عصاره آبی دارچین، TEO، NEO و NEOC در محدوده 4/33 تا 9/104 میلی گرم معادل اسیدگالیک بر گرم و فعالیت آنتی اکسیدانی (DPPH) در محدوده 3/16 تا 4/66 درصد تعیین شد. ترکیبات فنلی و DPPH، TEO و NEOC بیشترین مقدار بود. اثرات ضدمیکروبی، NEO و NEOC در برابر استافیلوکوکوس اوریوس و سالمونلا تیفی موریوم، به طور معنی داری بالاتر ازTEO  و عصاره آبی دارچین  بود. کمترین مقدار MIC و MBC ابتدا مربوط به NEOC و سپس مربوط به NEO بود که نشان دهنده حساسیت بیشتر میکروارگانیسم های مورد بررسی به نانوامولسیون ها است. بر اساس نتایج حاصله بیشترین فعالیت ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی مربوط به نانوامولسیون NEOC  بود. لذا می توان از آن در محصولات غذایی برای جلوگیری از مسمومیت غذایی و برای درمان بیماری های ناشی از استافیلوکوکوس اوریوس و سالمونلا تیفی موریوم استفاده کرد.