پاسخ به درمان و ارزیابی حساسیت دارویی نسبت به فلوکونازول در زنان مبتلا به ولوواژینیت کاندیدایی

ولوواژینیت کاندیدایی عفونت قارچی ناحیه واژن و ولو می باشد که کاندیدا آلبیکنس به عنوان عامل اصلی آن مطرح است. در میان درمان های مختلف و نتایج بحث برانگیز آن، فلوکونازول خوراکی به عنوان یکی از درمان های رایج برای موارد حاد و مزمن بیماری، پذیرفته شده است. این مطالعه با هدف بررسی پاسخ به درمان فلوکونازول و ارزیابی همزمان حساسیت دارویی صورت پذیرفت.

در این مطالعه مقطعی از 107 نفر بیمار مبتلا به ولوواژینیت مراجعه کننده به کلینیک تخصصی زنان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال(1400-1399) پس از کسب رضایت وثبت اطلاعات و تکمیل پرسش نامه، نمونه برداری صورت پذیرفت. نمونه های گرفته شده بر روی  محیط کشت کروم آگار کاندیدا و سابرو دکستروز آگار تلقیح و در دمای 30 درجه سانتی گراد انکوبه گردید. کلنی های مخمری با توجه به رنگ ایجادشده، شناسایی گردیدند. بیماران شناسایی شده بر حسب عدم و یا وجود سابقه عود، تحت درمان با تک دوز فلوکونازول (mg/ml 150) یا دو دوز اضافه مستمر قرار گرفتند. بیماران، بعد از 35-30 روز از جهت بهبود علایم بالینی و قارچ شناسی مجدد ارزیابی شدند. حساسیت دارویی نسبت به فلوکونازول با روش میکرو دایلوشن و مطابق با (A3-CLSI, document M27) صورت پذیرفت.

107 بیمار با ولوواژینیت کاندیدایی شناسایی شد و کاندیدا آلبیکنس(79/4 درصد) بیشترین گونه جدا شده بود. در کل، پاسخ به درمان با فلوکونازول بر حسب یافته های قارچ شناسی(لام مستقیم و کشت منفی) 62/6 درصد بود(0/012=P) که این میزان برحسب گونه، کاندیدا آلبیکنس(64/7 درصد) و غیرآلبیکنس(54/5 درصد)، نوع عفونت کاندیدایی(عودکننده و غیرعودکننده) و حساسیت دارویی(8≥MIC) تفاوت معنی داری نداشتند(0/05>p)

با توجه به درمان مبتنی برتجربه، ولوواژینیت کاندیدایی تشخیص آزمایشگاهی و ارزیابی همزمان حساسیت دارویی می تواند در انتخاب پروتکل درمانی مناسب کمک شایانی نماید و از ظهور و یا افزایش گونه های مقاوم جلوگیری نماید.