پیش بینی سنکوپ وازوواگال بر اساس متغیرهای گوش به زنگی بدنی و ناگویی هیجانی

سنکوپ وازوواگال شایع ترین نوع سنکوپ است است و حملات سنکوپ مکرر می تواند تاثیر عمیقی بر کیفیت زندگی مبتلایان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سنکوپ وازوواگال بر اساس متغیرهای گوش به زنگی بدنی و ناگویی هیجانی انجام شد.

مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل بیماران مبتلا به سنکوپ وازوواگال مراجعه کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال 1400 می باشد. به شیوه نمونه گیری هدفمند، تعداد 50 بیمار مبتلا به سنکوپ وازوواگال و 54 فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس گوش به زنگی بدنی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بود. تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزارversion 16  SPSS در سطح 0/05 انجام شد.

نتایج آزمون هاسمر ‐لمشو (0/255P=, χ2=3/07) نشان دهنده نیکویی برازش مدل بود. طبق نتایج آزمون رگرسیون لجستیک، برآورد ضریب برای ناگویی هیجانی 0/053- و برای گوش به زنگی بدنی 0/017- بود.

بر اساس نتایج حاصل، در بیماران سنکوپ وازوواگال با طراحی اقداماتی مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی و گوش به زنگی بدنی می توان آن ها را در جهت بهبودی و کاهش حملات سنکوپ یاری رساند.