تاثیر هیدروکورتیزون بر تغییرات همودینامیک حاصل از آتراکوریوم جهت انتوباسیون در بیماران با بیهوشی عمومی: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

آتراکوریوم به عنوان یکی از شل کننده های عصبی عضلانی از مهمترین تحریک کننده های واکنش آلرژیک حین بیهوشی است که باعث آزاد شدن هیستامین می گردد. این مطالعه با هدف تعیین اثر هیدروکورتیزون بر روی تغییرات همودینامیک حاصل از داروی آتراکوریوم در بیماران مبتلا به شکستگی اندام فوقانی با بیهوشی عمومی انجام شده است.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسو کور، 50 بیمار مبتلا به شکستگی اندام فوقانی با بیهوشی عمومی مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی درمانی 5 آذر گرگان، 18 تا 60 سال با کلاس I و II انجمن متخصصان بیهوشی آمریکا، به صورت تصادفی بلوکی به 2 گروه هیدروکورتیزون و پلاسبو (آب مقطر) تخصیص داده شدند، که در گروه مداخله 30 دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل ویال اکسی کورت (هیدروکورتیزون) به صورت وریدی و بولوس همراه با 300 میلی لیتر نرمال سالین تجویز گردید. تغییرات همودینامیک بیماران قبل از تجویز هیدروکورتیزون، 30 دقیقه پس از تجویز، 5 دقیقه بعد از اوج اثر آتراکوریوم (قبل از اینتوبیشن) و بعد از اکستیوب بین دو گروه با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری مقایسه گردید.

یافته ها: 

بین دو گروه از نظر سن، جنس و مدت زمان جراحی تفاوت معنی داری وجود نداشت. فشارخون سیستولیک 5 دقیقه بعد از اوج اثر آتراکوریوم (قبل از اینتوباسیون) در گروه کنترل نسبت به گروه مداخله کمتر بوده و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (0/02=P). 30 دقیقه بعد از تجویز هیدروکورتیزون میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیماران کاهش و این کاهش همچنان بعد از تجویز آتراکوریوم (قبل از اینتوباسیون) ادامه داشته است؛ اما بعد از اکستیوب میانگین فشارخون بیماران افزایش پیدا کرده است. همچنین بعد از تجویز آتراکوریوم میانگین ضربان قلب بیماران 14/44 واحد نسبت به قبل از تجویز هیدروکورتیزون کاهش پیدا کرد و این کاهش معنادار بود (0/001=P).

نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که هیدروکورتیزون می تواند به عنوان یک عامل موثر در حفظ ثبات همودینامیک در بیماران با بیهوشی عمومی استفاده گردد. هرچند استفاده از آن هنوز به عنوان عاملی جهت حفظ همودینامیک گسترده نشده است و نیازمند بررسی های بیشتر است.