اثر سطح پروتئین و نسبت ترئونین به لیزین در جیره بر ریخت شناسی و ترشح موسین در روده باریک جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر سطح پروتیین و نسبت تریونین به لیزین قابل هضم در جیره های بر پایه گندم بر ریخت شناسی و ترشح موسین در روده جوجه های گوشتی، 480 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و 6 تکرار و به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 استفاده شد. هشت جیره آزمایشی با استفاده از چهار نسبت تریونین به لیزین (55/0، 6/0، 7/0، 8/0) و دو سطح پروتیین قابل هضم استاندارد (17 و 18 درصد)، برای دوره 15 تا 35 روزگی تنظیم شد. نمونه گیری ها در سن 35 روزگی با دو پرنده از هر تکرار انجام شد. نسبت تریونین به لیزین برابر با 8/0 در مقایسه با سایر نسبت ها، سبب افزایش طول پرزهای روده ای در هر سه قسمت روده باریک و افزایش سطح پرز در ایلیوم شد (05/0>P). کاهش سطح پروتیین جیره سبب کاهش میانگین عمق کریپت در دیودنوم و ژژنوم شد (05/0>P). افزایش نسبت تریونین به لیزین تا سطح 7/0، سبب افزایش ترشح موسین در ژژنوم شد (05/0>P). کاهش نسبت تریونین به لیزین به سطح 55/0 سبب افزایش ویسکوزیته شیرابه هضمی در هر سه قسمت روده باریک شد (05/0>P). نسبت تریونین به لیزین 7/0 باعث افزایش آنزیم فسفاتاز قلیایی در خون شد. در مقابل، کاهش سطح پروتیین جیره سبب کاهش سطح این آنزیم شد (05/0>P). با توجه به نتایج به نظر می رسد که نسبت تریونین به لیزین مناسب در جیره های بر پایه گندم برای عمل کرد مناسب روده جوجه های گوشتی در محدوده 7/0 تا 8/0 بوده و با کاهش سطح پروتیین جیره، نسبت های بالاتر اهمیت بیشتری می یابد.