پیش بینی رضایت زناشویی در زنان متاهل شهر اهواز براساس خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی

رضایت زناشویی در زندگی می تواند با رضایت کلی از زندگی رابطه داشته باشد و بررسی عوامل تاثیرگذار بر آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی رضایت زناشویی براساس خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی بود. طرح پژوهش توصیفی- همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی زنان متاهل شهر اهواز در سال 1397 بودند که حداقل مدت یک سال از ازدواج آنها می گذشت. نمونه پژوهش شامل 300 زن متاهل بود که براساس جدول مورگان به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از فرم کوتاه پرسشنامه خودشفقتی نف (2011)، پرسشنامه شفقت پومیر (2011)، پرسشنامه هوش هیحانی شات (1998) و پرسشنامه ارزیابی رابطه (1998) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (شامل فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، کمترین و بیشترین نمرات) و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی ساده پیرسون و رگرسیون چندگانه) انجام شد. نتایج نشان داد که بین خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی با رضایت زناشویی در زنان متاهل رابطه معنادار وجود دارد (001/0=p). براساس نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه ورود همزمان در نمونه مورد پژوهش، مجموع متغیرهای خودشفقتی، دگرشفقتی و هوش هیجانی 10 درصد رضایت زناشویی را تبیین نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام نیز نشان داد که به ترتیب متغیرهای هوش هیجانی (272/0=p) و خودشفقتی (207/0=p) پیش بینی کننده رضایت زناشویی هستند. بنابراین عواملی همچون هوش هیجانی و شفقت مندی نسبت به خود و دیگران بر رضایت زناشویی تاثیرگذار است. پیشنهاد می شود درمانگران و مشاوران حوزه خانواده در ارایه راهکارهای ارتقادهنده رضایت زناشویی به این عوامل توجه بیشتری مبذول نمایند.