طراحی «آموزش مبتنی بر توانمندسازی روانشناختی» و اثربخشی آن بر امید تحصیلی و پذیرش و عمل نوجوانان

نوجوانی به عنوان یک دوره رشد مهم و همراه تغییرات همه جانبه می تواند با مشکلات زیادی همراه باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تدوین "آموزش مبتنی بر توانمندسازی روانشناختی" و اثربخشی آن بر امید تحصیلی و پذیرش و عمل نوجوانان شهر اهواز انجام شد.

پژوهش حاضر از لحاظ روش شامل 2 بخش است. بخش اول طراحی مداخله آموزشی و بخش دوم از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل همه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول ناحیه یک شهر اهواز در سال تحصیلی 1403- 1402 بود. از میان آن ها 40 تن به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده با استفاده از قرعه کشی در گروه مداخله (20 تن) و کنترل (20 تن) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس امید تحصیلی" (Academic Hope Scale) و "پرسشنامه پذیرش و عمل - نسخه دوم" (Acceptance and Action Questionnaire-II) بود. روایی محتوایی ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه آلفای کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای 10 جلسه "آموزش مبتنی بر توانمندسازی روانشناختی" برای گروه مداخله، داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 23 تحلیل شد.

نتایج تفاوت معناداری بین عملکرد 2 گروه مداخله و کنترل در نمره امید تحصیلی و پذیرش و عمل در مرحله پس آزمون و پیگیری را نشان داد (001/0> P).

"آموزش مبتنی بر توانمندسازی روانشناختی"یک آموزش موثر برای افزایش امید تحصیلی و پذیرش و عمل نوجوانان است. لذا، اجرای چنین جلسات آموزشی برای نوجوانان توسط مسئولان آموزش و پرورش، مراکز مشاوره و مدیران همه سازمان های مرتبط با نوجوانان توصیه می شود.