تبیین و تسهیم نقش نهاد های مدنی و سازمان های دولتی در ارتقاء امنیت اجتماعی (مطالعه موردی شهر بوشهر)

 بدون شک امنیت، پس از تامین نیازهای اولیه بشر، به عنوان مهم ترین نیاز انسان ها محسوب می گردد. امنیت اجتماعی مانند حفاظ و عایقی است که اعضای جامعه را از گزند خطرات حفظ کرده و علاوه بر  آن که به عنوان ضامن بقای آن ها محسوب می شود، هویت و تشخیص آنان را نیز در نظر دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش نهادهایی همچون خانواده، آموزش و پرورش، صدا و سیما و فرماندهی کل انتظامی در ارتقاء امنیت اجتماعی است.

روش تحقیق:

 این پژوهش از نوع توصیفی– همبستگی است. به همین منظور برای دست یافتن به اهداف پژوهش و گردآوری داده ها از دو پرسشنامه نقش نهادهای محقق ساخته و پرسش‌نامه‌ امنیت اجتماعی استاندارد استفاده شده است. روایی پرسش‌نامه‌ها طی مراحلی توسط 5 تن از اساتید جامعه‌شناس مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسش‌نامه‌ها توسط آلفای کرونباخ 923/ برای پرسشنامه نقش نهادهای مدنی و 80/ برای پرسشنامه امنیت اجتماعی مورد محاسبه قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش، مردم ساکن شهرستان بوشهر بودند؛ به همین منظور از جمعیت شهروندان ساکن بوشهر که طبق سرشماری سال 95 که 223504 نفر بود، استفاده گردید و تعداد نمونه با جدول مورگان 384 نفر به دست آمد. روش نمونه گیری، تصادفی خوشه ای است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است.

 نتایج حاصله حاکی از آن است که از دید شهروندان  بوشهری ، تنها صدا و سیما و فرماندهی کل انتظامی دارای تاثیر مثبت و معناداری در ارتقاء امنیت اجتماعی در جامعه است و نهادهای دیگر همچون خانواده و آموزش و پرورش دارای تاثیر مثبت و معناداری در ارتقاء امنیت اجتماعی در جامعه  نمی باشند.