تاریخ شفاهی زنان جهادگر شهرستان ملارد در پشتیبانی جنگ و بررسی عوامل پویایی گروه های زنان مردم نهاد

اگر تشکیلات، نظام اجتماعی خاصی متشکل از افراد هم فکر ذیل گفتمان مشترک برای ایجاد کنشگری مطابق با اهداف مشخص تعریف شود، درباره تشکیلات فرهنگی مذهبی زنان مردم نهاد، تعریف زیر به کار برده می شود: نظامی اجتماعی که هسته اصلی آن را زنان تشکیل می دهند و معمولا بدون چشمداشت مادی و حقوق مکفی، به فعالیت های بشردوستانه و خداپسندانه در راستای مبانی دینی روی می آورند. بدین ترتیب که زنان به صورت غیردولتی و داوطلبانه، تصمیماتی را براساس اهداف مشترکشان اتخاذ می کنند و به مرحله اجرا و عمل درمی آورند. با تاکید امام خمینی (ره) بر نقش فعال زنان در جریان انقلاب اسلامی، زنان به هویت جدیدی دست یافتند. در طول هشت سال دفاع مقدس نیز متاثر از همین مکتب تربیتی، زنان در عرصه پشتیبانی از جنگ، فعالانه حضور جدی داشتند. در این مقاله تلاش شده است با استفاده از روش کیفی «تحلیل مضمونی» ، خاطرات شفاهی زنان جهادگر ملارد در پشتیبانی از جنگ، تحلیل و عوامل پویایی و دوام این تشکل زنانه مردم نهاد بررسی شوند. در این پژوهش، سیزده عامل شناسایی شد که ازجمله آنها می توان به این مولفه ها اشاره کرد: جمع گرایی و توجه به جمع های زنان، ابتکار و حل مسیله باوجود کمبود امکانات و اصالت داشتن عملیات در مقابل امکانات، توجه به امر شهادت و سرزدن به خانواده های شهدا و جانبازان و تجربه گری در عرصه های جدید.