نگرشی انتقادی و تحلیلی بر تبصره 2 ماده 14 قانون آیین دادرسی ‏کیفری 1392 (جمع دیه و خسارت)‏

در این مقاله، تبصره 2 ماده 14 ق.آ.د.ک. با هدف تعیین قلمرو آن و مطالبه خسارت های مالی و غیرمالی ناشی از صدمات بدنی، در کنار دیه، نقد و تحلیل شده است. نتیجه حاصله این بود که دیه صرفا اتلاف نفس یا عضو یا منافع را جبران می کند و خسارت های مادی و معنوی ناشی از آسیب بدنی از شمول دیه خارج بوده و براساس قواعد عمومی ضمان قهری و مستقل از دیه قابل جبران است، خواه میزان آنها از دیه بیشتر یا کمتر باشد. بنابراین، حکم مقرر در تبصره 2 ماده یادشده مبنی بر عدم قابلیت مطالبه منافع ممکن الحصول و خسارت معنوی در کنار دیه و تعزیرات منصوص قابل انتقاد است و اصلاح آن ضروری می نماید. در وضعیت فعلی، رویه قضایی می تواند اطلاق حکم مقرر در این ماده را به خسارت های معمول و متعارف حمل کند و زیان معنوی و منافع ممکن الحصول غیرمعمول را در کنار دیه قابل جبران بشمارد.