ساماندهی و بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد پیاده مداری منطقه ثامن مشهد

بافتهای فرسوده بخش هایی از شهر هستند که متاسفانه امروزه به دلیل کم توجهی مسئولین و عدم تامین خدمات کافی با مشکلات فراوانی روبرو می باشند که همین مساله موجب سکونت و جابجایی افراد از این بافت گردیده است که شاید تسلط زندگی ما شینی بر انسان عاملی مهم در این اتفاق باشد. ادامه مشکلات این بافت ها موجب کاهش رونق محدوده و افت کیفیت زندگی در این بافت ها گردیده ا ست که به نظر می ر سد با توجه به پتانسیل های بالای اینگونه بافتها ساماندهی آنها بسیار ضروری باشد. رویکرد بازآفرینی به عنوان یکی از رویکردهای نوین مداخله در بافتهای فرسوده میتواند در جهت ارتقای ارزشهای انسانی و کیفیت زندگی در این بافتها کاربرد فراوانی دا شته با شد. این پژوهش به دنبال ساماندهی و بازآفرینی بافت فرسوده منطقه ثامن مشهد که در بافت مرکزی آن واقع گردیده می باشد تا از این طریق بتوان پیاده مداری را ارتقا بخشید و کیفیت زندگی در بافت را افزایش داد. اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش به دو روش اسنادی کتابخانه ای و میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گردیده است. جهت تکمیل پر سشنامه تعداد 200 نفر به شکل تصادفی از میان ساکنین بافت مرکزی شهر و کارشناسان و متخصصین انتخاب گردیده است تا بتوان با شناخت عوامل داخلی و خارجی پیش روی محدوده و با تاکید بر شاخص ها و اصول بازآفرینی شهری موجبات ارتقای و ضعیت آن با تاکید بر رویکرد پیاده مداری را فراهم نمود.یافته های پژوهش نشان میدهد که بازآفرینی تاثیر مستقیم و معناداری بر ارتقای پیاده مداری در محدوده دارد. بعلاوه نتایج پژوهش نشان میدهد که محدوده بافت قدیمی و فرسوده منطقه ثامن مشهد با وجود مشکلاتی که در حوزه پیاده مداری در خود جای داده از فرصت ها و نقاط قوت مناسبی برخوردار است که برنامه ریزی در جهت بهره گیری از این پتانسیل ها می تواند موجب ارتقای کیفیت در آن گردد. از این جهت با توجه به وضعیت موجود بافت فرسوده منطقه ثامن استفاده از راهکارهای محافظه کارانهWo  در اولویت اول قرار دارد.