ارتباط بین تعالی سالمندی (ژروترانسندنس) با اضطراب وجودی در سالمندان شهر کرمان در سال 1399

سالمندی، بهترین مرحله برای تعالی انسان است و در نهایت، بلوغ انسانی را منعکس می کند. اضطراب وجودی از جمله مهم ترین هیجانات است که نقشی تعیین کننده در دوره های مختلف رشد و از همه مهم تر در دوره سالمندی دارد و ناشی از درک فرد از بودن و وجود خویش، محدودیت ها، تنگناها و پیامدهای آن می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط بین تعالی سالمندی با اضطراب وجودی در سالمندان شهر کرمان در سال 1399 بود.

این مطالعه مقطعی (از نوع تحلیلی) در سال 1399 انجام شد. نمونه مورد مطالعه شامل 200 نفر از سالمندان بالای 60 سال مراجعه کننده به پایگاه ها و مراکز جامع خدمات سلامت شهر کرمان بودند. در این پژوهش، جهت جمع آوری داده ها از فرم کوتاه مقیاس ژروترانسندنس (تعالی سالمندی) که دارای 10 گویه و سه زیر مقیاس بود و همچنین مقیاس اضطراب وجودی که دارای 13 گویه بود، استفاده شد. 18 پرسشنامه تکمیل شده به دلیل ناقص بودن اطلاعات کنار گذاشته شد. در نهایت، داده های 182 پرسشنامه توسط نرم افزار آماری SSPS (نسخه 22) و آزمون های آماری همبستگی اسپیرمن، کروسکال والیس و من ویتنی تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که تنها بین بعد یکپارچگی از ابعاد تعالی سالمندی با اضطراب وجودی، رابطه آماری معکوس و معنی دار (008/0 p=، 197/0-r=) وجود داشت. بین نمره تعالی سالمندی افراد با سن، تحصیلات و وضعیت سلامت افراد مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود داشت. همچنین، بین نمره اضطراب وجودی افراد مورد مطالعه با وضعیت شغلی آنان، ارتباط آماری معنی داری گزارش شد.

یافته های این مطالعه حاکی از این بود که بعد یکپارچگی از ابعاد تعالی سالمندی با اضطراب وجودی رابطه آماری معکوس و معنی داری دارد. لازم است در مداخلات روانشناختی برای کاهش اضطراب وجودی سالمندان، بر بهبود بعد یکپارچگی تمرکز بیشتری شود.