بازسازی بوم سازگانی: رهیافتی اثربخش در دستیابی به پایداری شهری

پس از انقلاب صنعتی، تخریب گسترده محیط زیست دغدغه ای را در میان نخبگان محیط زیستی به وجود آورد تا به ارایه راهکارهایی برای بازگرداندن بوم سازگان هایی تخریب شده به وضعیت مطلوب و یا پیش از تخریب بپردازند. هدف پژوهش حاضر، تبیین مفهوم بازسازی بوم شناختی (احیای اکوسیستمی) در سطح بوم سازگان (اکوسیستم) و تشریح پیوند آن با توسعه پایدار شهری است. در پژوهش حاضر از روش مرور و تحلیل اسنادی بهره گرفته شد. یافته ها حاکی از آن بود که با نگرش بوم سازگانی به تاثیرات بازسازی بوم سازگانی بر شهر ها، می توان آن ها را در دو مقیاس "سیمای سرزمین در مقیاس شهر" و "شهر به عنوان بخشی از یک بوم سازگان یکپارچه" بررسی نمود. در هر دو مقیاس، بازسازی بوم شناختی موجب بازسازی و توسعه پایداری شهری می گردد؛ اما به طور کلی می توان گفت خصوصا در شرایطی که شهر به عنوان بخشی از بوم سازگانی کلان مدنظر قرار گیرد و بازسازی در مناطقی که پتانسیل و تنوع بالای حیات دارند مثل مناطق حفاظت شده اتفاق بی افتد، شهر شاهد اثرات مثبت بیشتری خواهد بود. در برنامه های مدیریتی و همچنین اسناد فرادست کلان شهر مشهد دیدگاه بوم سازگانی به تازگی مورد توجه قرارگرفته است. در این مطالعه به مواردی از برنامه های بازسازی بوم شناختی در راستای اسناد فرادست و در جهت دستیابی به توسعه پایدار در این کلانشهر اشاره و پیشنهاداتی کاربردی در این مسیر ارایه شده است. نتایج پژوهش حاضر در قالب مدل مفهومی "بازسازی بوم سازگانی و پایداری شهری" ارایه شد تا نشان دهد چگونه بازسازی بوم سازگانی پیش بایست و لازمه تحقق پایداری شهری است.