جایگاه حقوق بشر در عملکرد سیاست خارجی اتحادیه ی اروپایی (در قبال روابط با ایران و اسرائیل)

بررسی تطبیقی میزان تعیین کنندگی مولفه ی حقوق بشر در جهت گیری های عملی سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در قبال ایران و اسراییل هدف اصلی این پژوهش است.

این پژوهش بر اساس روش توصیفی-تحلیلی و با اتکا به اسناد نهادهای مورد پذیرش اتحادیه اروپایی در پی دستیابی به اهداف پژوهش برآمده است.

یافته های پژوهش نشان می دهد که اتحادیه اروپایی علی رغم داعیه داری دفاع از حقوق بشر ، میان سیاست های اعلامی و اعمالی خویش دچار تعارض و تضاد می باشد و اتحادیه اروپایی در ارتباط با ایران از مقوله حقوق بشر به مثابه ابزاری جهت دستیابی به مقاصد سیاسی استفاده می نماید و در ارتباط با اسراییل با وجود کثرت قطعنامه های حقوق بشری صادره توسط نهادهای بین المللی علیه اسراییل ، همواره منافع اقتصادی ، امنیتی و توسعه و فناوری اهمیت داشته و حقوق بشر در عمل به محاق رفته است.

یکی از مولفه های تعیین کننده در روابط خارجی اتحادیه اروپایی ، بر اساس سیاست های اعلامی آن ، پاسداشت حقوق بشر است. در پی تاسیس کمیسیون و سپس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپایی حمایت رسمی و قاطع خود از این نهادهای حقوق بشری بین المللی را اعلام نمود و مصوبات آن را معیار جهت گیری سیاست خارجی خود دانست. با این حال ، منافع مادی و ایدیولوژیک و راهبردی این اتحادیه در قبال اسراییل مانع از آن می شود که علی رغم قطعنامه های متعدد حقوق بشری ، مواضع عملی سختی در قبال این کشور اتخاذ نماید و در مقابل در مقام اعمال فشار بر ایران برآید.