تعامل دین و هنر: تاثیر آثار هنری بر فضاسازی معنوی در اماکن دینی

فراگیرترین ماهیتی که جهان زیستی بشر را تحت تاثیر خود قرار می دهد دین است. دین دربرگیرنده آرامش ها، جنگ ها، عمران، خرابی ها و... است. هنر ابزار پرقدرت دین در این میانه در کمک به نشر و گسترش عقاید و افکار و مرزداری از آن است. آموزش هنر در جامعه از یک سو در بعد اجرایی به بسط و گسترش و غنای تکنیک ها و زیبایی های هنری و معنوی در دین کمک می کند و از سوی دیگر در بعد مخاطب همچون رسانه اجتماعی مخاطب را به رشد هدایت می کند. هر دین به فراخور فلسفه وجودی اش می تواند طبق محتوای ارزشی اش سفارش دهنده آثار هنری دینی باشد و نهایت استفاده را از هنر ببرد و در مقابل، راز ماندگاری هنر نیز در تعامل با ادیان بوده است، چراکه تاریخ نگاری های هنر در بستر سفارش دهندگان دینی به چشم می خورد و به علت معنویت مکانی آثار هنری هم تا حد امکان حفظ شده است. با این همه، جریان های هنری مولد معنویت و گرایش های فراطبیعی نبودند، بلکه شان الاهی و اجتماعی دین ایجاب می کرد که هنر بستری برای ایجاد انگیزه و تعامل و فضاسازی معنوی باشد.