بررسی سبک شناسی اشعار سیمیندخت وحیدی

سیمیندخت وحیدی از شاعران انقلاب اسلامی است که در قالبهای مختلف، طبع آزمایی کرده است. در این مقاله با رویکرد سبک شناسی مجموعه اشعار وی در سه سطح زبانی، ادبی و فکری بررسی شده است.

مقاله با مطالعات کتابخانه ای انجام شده و به روش توصیفی- تحلیلی با انتخاب نمونه های شعری نوشته شده است. جامعه آماری تحقیق، «دیوان اشعار» شاعر میباشد.

اشعار وحیدی در سطح زبانی، در موسیقی بیرونی و کناری، مطابق با عروض و قافیه متداول شعر فارسی است؛ فقط در مواردی در مثنوی، همسو با تحولات وزنی مثنوی بعد از انقلاب، از اوزان بلند استفاده کرده است. در موسیقی درونی، آرایه تکرار پربسامد است که شاخصه سبکی آن در تکرار واژه و واج آرایی است.آمیختگی زبان ساده نزدیک به زبان گفتاری با لحن عاطفی، صمیمت گفتار، جمله های ساده و کوتاه، زبان وی را در سطح لغوی و نحوی به زبان زنانه نزدیک کرده است. در سطح ادبی تشبیه مفصل، اضافه تشبیهی و تشخیص، پربسامد است. در سطح فکری محتوای اشعار شامل مضامین پایداری با توصیف جنگ، وصف شهید، رزمندگان، بسیجیان، مسلمانان جهان و مضامین دینی بصورت سوگ سروده و منقبت ایمه معصومین است. این دو مضمون شاخصه سبک فکری شاعر است.

وحیدی شاعری متعهد به آرمانهای انقلاب و دفاع مقدس است که با زبانی ساده، لحن عاطفی و صمیمت گفتاری، جمله های کوتاه، واژه های عاری از تکلف متناسب با زبان زنانه، با کلامی آمیخته با انواع آرایه های ادبی، با تغیر محتوای قالبهای کلاسیک در سبک فکری پایداری، مذهبی، عرفانی شعر سروده است. در موضوع عرفانی به هبوط انسان، توصیه به عدم دلبستگی به جهان و نکوهش دنیاگرایی و نفس اماره پرداخته است. در موضوع اجتماعی منتقد جامعه مردسالار است و مقام زن و مادر را ستایش کرده است.