مدیریت فضاهای عمومی و ناپایداری های اجتماعی: مطالعه موردی پایانه های مسافربری شهر تهران

حمل ونقل بخش مهمی از توسعه پایدار شهری محسوب می شود. پایانه های مسافربری بین شهری تهران در طول سال میلیون ها مسافر را جابه جا می کنند و از حین حیث سهم قابل توجهی در بخش حمل ونقل مدیریت شهری دارند. پایانه های شهر تهران علاوه بر فضای کالبدی خاصی که دارند فضای اجتماعی ویژه ای بر آن ها حاکم است که منجر به جذب و حتی بازتولید آسیب ها و ناپایداری های اجتماعی مختلف و متعددی شده است. این تحقیق در نظر دارد با رویکردی کیفی- اکتشافی و با استفاده از تکنیک تحلیل مضمون مسایل، ناکارآمدی ها و ناپایداری های اجتماعی پایانه های شهر تهران را شناسایی و الگوپردازی نماید. شیوه نمونه گیری از نوع هدفمند می باشد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که پایانه های شهر تهران به دلیل ریسک فاکتورهایی چون ازدحام، ناپایداری عناصر و عوامل، گردش مالی زیاد، ورود و خروج شهری، خلا قانونی در مدیریت و حتی مباحث اعتقادی به محلی برای آسیب های اجتماعی تبدیل شده است. از سوی دیگر به دلیل ضعف نظارت ها و فقدان مدیریت یکپارچه شهری موجب سرریز این آسیب ها و ناپایداری ها به محلات هم جوار و حتی درون اتوبوس شده است که درنهایت موجب بازتولید چرخه معیوب فضای ناپایدار و آسیب های اجتماعی پایانه ها شده است.