بررسی تاثیر اسکان بر معیشت پایدار عشایر در شهرستان سمیرم

یکی از راهبردهایی متنوع سازی معیشت در جامعه عشایری، اسکان عشایر و ایجاد سکونتگاه های دایمی عشایر بوده است، در حالی که تاکنون ارزیابی دقیقی از تاثیر آن بر معیشت پایدار خانوارهای عشایری انجام نشده است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر اسکان بر معیشت پایدار عشایر در شهرستان سمیرم بود. طرح تحقیق حاضر شبه آزمایشی و بر مبنای راهبرد پیمایشی به انجام رسید. جامعه آماری شامل عشایر اسکان یافته (تعداد 350 خانوار) و کوچ رو (تعداد 4845 خانوار) بود. از طریق فرمول کوکران از هر گروه 150 نفر به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند. روش نمونه گیری در این تحقیق از نوع تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب در درون دو کانون اسکان و پنج طایفه عشایری بود. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه خانوارهای اسکان یافته و کوچرو در خصوص سرمایه های فیزیکی، طبیعی و مالی و کل دارایی معیشتی وجود دارد. نتایج آزمون فریدمن نشان داد که مهمترین راهبردهای معیشتی برای عشایر اسکان یافته کسب درآمد از فعالیت های کارگری، رانندگی و کشاورزی و برای عشایر کوچرو کسب درآمد از فروش دام زنده و محصولات دامی است. ارزیابی روندهای آسیب پذیری نشان داد که مواردی از قبیل افزایش فرصت کاری درآمدزا، افزایش سطح درآمد و قدرت خرید خانوار اهمیت بیشتری در کاهش آسیب پذیری عشایر کوچرو داشته اند. همچنین مواردی مانند افزایش ساخت و ساز و آبادانی، امنیت در محل و انسجام و همبستگی بین خانواده ها اهمیت بیشتری در کاهش آسیب پذیری عشایر اسکان یافته داشته اند. به علاوه مواردی مانند تورم و گرانی و تغییرات قیمت گوشت اهمیت بیشتری در افزایش آسیب پذیری برای هر دو گروه داشته است.