اثرات محافظتی ویتامین E در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از سرترالین بر دستگاه تولید مثلی و بیان ژن های Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 در بافت بیضه موش سوری

سرترالین ازجمله داروهای ضدافسردگی است که گزارش های بحث برانگیزی در رابطه با عوارض این دارو بر روی دستگاه تولید مثل وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات محافظتی ویتامین E در برابر آسیب های ناشی از سرترالین بر دستگاه تناسلی موش نر انجام پذیرفت.

در این مطالعه تجربی، 40 سر موش نر بالغ به هشت گروه پنج تایی تقسیم شدند. چهار گروه از موش ها ویتامین E را به میزان 100 واحد بین المللی به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به مدت 42 روز دریافت نمودند. به سه گروه از گروه های فوق بعد از دریافت ویتامین E، سرترالین به میزان 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی تجویز گردید. یک گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شده و سه گروه دیگر تنها سرترالین را به میزان 5، 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی دریافت نمودند. 24 ساعت پس از آخرین تیمار، نمونه های خونی و بافتی بیضه جمع آوری و جهت بررسی های بیوشیمیایی، هیستوشیمیایی، شاخص های اسپرماتوژنز و همچنین بیان ژن های Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج نشان دهنده افزایش معنی دار سطح مالون دی آلدیید، نیتریک اکساید، بیان ژن های Caspase-3 و Hsp70-2 و کاهش معنی داری در شاخص های اسپرماتوژنز، سطح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، تستوسترون و بیان ژن Bcl-2 در گروه دریافت کننده سرترالین به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بود (0/05>P). پارامترهای ذکر شده در گروه هایی که همراه سرترالین ویتامین E را نیز دریافت کرده بودند، بهبود یافته بود.

ویتامین E می تواند اثرات منفی بر پارامترهای بیوشیمیایی، هیستوشیمیایی، شاخص های اسپرماتوژنز و همچنین بیان ژن های Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 در بافت بیضه موش های دریافت کننده سرترالین را بهبود بخشد.