شیوع مقاومت آمینوگلیکوزیدهای سطح بالا و مقاومت به وانکومایسین در ایزوله های انتروکوک در بیمارستان مراقبت های ویژه تخصصی

  انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین (VRE) و انتروکوک های مقاوم به آمینوگلیکوزیدهای سطح بالا (HLAR) روش های درمانی موجود برای انتروکوک ها را در سراسر جهان پیچیده کرده اند. مطالعه موجود برای ارزیابی وقوع سویه های HLAR و VRE در یک مرکز مراقبت های عالی در هند و مطالعه ارتباط HLAR با انتروکوک های حساس به وانکومایسین (VSE) و VRE برنامه ریزی شد.

  در مجموع 50 ایزوله انتروکوک از نمونه های بالینی مختلف در مطالعه گنجانده شد. گونه گذاری بر اساس آزمایش های استاندارد بیوشیمیایی انجام شد. HLAR به روش دیسک دیفیوژن با استفاده از دیسک 150 میکروگرم جنتامایسین و دیسک 200 میکروگرم استرپتومایسین مورد آزمایش قرار گرفت. الگوهای حساسیت به وانکومایسین با استفاده از روش های رقیق سازی دیسک وانکومایسین و آگار گزارش شد.

  نمونه های چرکی اکثرا برای جداسازی سویه های انتروکوکی (40%) بودند. 54 درصد سویه های جدا شده HLGR، 32 درصد HLSR و 14 درصد ایزوله ها برای HLGR و HLSR مثبت بودند. 61/7 درصد از جدایه های Enterococcus faecium مقاومت به جنتامایسین سطح بالا (HLGR) و 43/75 درصد جدایه های Enterococcus faecalis به استرپتومایسین سطح بالا (HLSR) مقاوم بودند. هنگامی که VRE با VSE مقایسه شد، میزان HLSR در VRE 4/64٪ تشخیص داده شد، در حالی که در VSE 32/55٪ بود. میزان HLGR در VRE 11/62% و در VSE 41/87% بود. ارتباط HLGR با HLSR (HLAR) 2/32٪ در VRE و 13/95٪ در سویه های VSE بود. سویه های انتروکوک افزایش الگوهای مقاومت ضد میکروبی خود را نشان می دهند. افزایش چنین سویه هایی در محیط های مراقبت های بهداشتی باید محفوظ و کنترل شود تا از عفونت های پیچیده جلوگیری شود.