تعیین مدل شکوفایی در جوانان براساس هوش اخلاقی باتوجه به نقش میانجی امید

 شکوفایی به‌منزله حالتی از سلامت روان بهینه است. افراد شکوفا دارای توانایی غلبه بر ناتوانی‌های یادگیری هستند و علاوه‌بر احساس شادکامی در مسیر زندگی روزانه با محیط پیرامون خود مشارکت سازنده‌ای دارند. هدف این پژوهش تعیین مدل شکوفایی در جوانان براساس هوش اخلاقی باتوجه به نقش میانجی امید بود.

روش‌بررسی: 

این پژوهش به‌روش تحلیلی مبتنی‌بر مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی بین 20تا35 سال شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم‌پزشکی ایران در سال تحصیلی 1400-1399 به تعداد 740 نفر تشکیل دادند. از بین آن‌ها 384 نفر نمونه واجد شرایط و داوطلب به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ شکوفایی (سلیمانی و همکاران، 1394) و پرسش‌نامه‌ هوش اخلاقی (لنیک و کیل، 2007) و مقیاس امید به زندگی (اسنایدر و همکاران، 1991) صورت گرفت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها علاوه‌بر شاخص‌های آمار توصیفی از ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌سازی معادلات ساختاری در سطح معناداری 0٫05 و نرم‌افزارهای SPSS نسخه 24 و LISREL استفاده شد.

یافته‌ها: 

نتایج مشخص کرد، اثرات مستقیم هوش اخلاقی بر امید (0٫001>p، 0٫28=ß) و امید بر شکوفایی (0٫001>p، 0٫53=ß) و هوش اخلاقی بر شکوفایی (0٫001>p، 0٫44=ß) مثبت و معنادار بود؛ همچنین اثر غیرمستقیم هوش اخلاقی بر شکوفایی با نقش میانجی امید مثبت و معنادار (0٫001>p، 0٫15=ß) و اثر کل هوش اخلاقی بر شکوفایی (0٫001>p، 0٫59=ß) مثبت و معنادار بود. شاخص‌های نکویی برازش نیز برازش مناسب مدل را نشان دادند (1٫92=x2/df، 0٫96=AGFI، 0٫95=GFI، 0٫96=CFI، 0٫055=RMSEA).

نتیجه‌گیری:

 براساس یافته‌های پژوهش نتیجه‌گیری می‌شود که هوش اخلاقی با نقش میانجی امید می‌تواند مدل شکوفایی را تعیین کند.