مروری بر ساختار هیدروکسی آپاتیت بارگذاری شده توسط آنتی بیوتیک های سیستمیک به عنوان سیستم رساننده ی آنتی بیوتیک در پوشش دهی شانزهای ارتوپدی

بروز عفونت بعنوان یکی از عوارض جراحی های ارتوپدی، عواقب بدی برای بیمار و سیستم مراقبت های بهداشتی به دنبال دارد. به طور کلی از بین رفتن بافت استخوان به دلیل تشکیل لایه ی زیستی روی فیکساتور کاشته شده رخ می دهد و منجر به شکسته-شدن ایمپلنت عفونی و متعاقبا ایجاد التهاب موضعی و تخریب استخوان می گردد. در این مقاله مروری، تاثیر هیدروکسی آپاتیت (HA) پوشش دهی شده بوسیله ی آنتی بیوتیک های سیستمیک، به دلیل فعالیت زیستی موثر و ساختار شیمیایی مناسب در درمان های حوزه ی ارتوپد مورد بررسی قرار داده می شود. ونکومایسین، جنتامایسین و توبرامابسین آنتی بیوتیک های رایج در جراحی های ارتوپدی می باشند. استفاده از آنتی بیوتیک های ذکر شده به صورتی تزریقی نمی تواند بصورت موثری عفونت ایحاد شده بر روی سطح ایمپلنت را کاهش داده و یا درمان کند. در این راستا استفاده از پوشش های آنتی بیوتیک دار بر روی سطح ایمپلنت می تواند روش موثرتری در کنترل عفونت بعد از جراحی های ارتوپدی باشد. محققان نشان می دهند که ایمپلنت های پوشش داده شده با هیدروکسی آپاتیت بارگذاری شده با آنتی بیوتیک ها، انتخاب مناسبی برای کاهش زمان بهبودی، کاهش بروز درد و رشد همزمان استخوان جدید روی ایمپلنت هستند. مطالعات نشان دادند که فعالیت ضدباکتریایی و کاربردهای بالینی ایمپلنت های پوشش دهی شده با هیدروکسی آپاتیت به همراه آنتی بیوتیک ها، در جراحی های ارتوپدی بسیار موثر می باشند. تمامی آنتی بیوتیک-های مورد بررسی نتایج مطلوبی را در خصوص درمان عفونت از خود نشان دادند و ونکومایسین با توجه به میزان زمان رهایش طولانی تر خود و کمترین میزان سمیت در مقایسه با آنتی بیوتیک های دیگر، می تواند به عنوان دارویی با نتایح بالینی موفق تر در بارگذاری در هیدروکسی آپاتیت به منظور پوشش دهی شانزهای ارتوپدی مورد استفاده قرار گیرد.